Καλημέρα! Πως είσαι; Ελπίζω να είσαι πολύ καλά και να έχεις ξεκουραστεί το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε μιας και σήμερα θα σε πάω ένα μικρό ταξιδάκι μέχρι την Αθήνα, όπου και βρέθηκα πριν από 3 εβδομάδες περίπου. Τώρα, για εσένα που μένεις στην Αθήνα, φαντάζομαι πως δε θα διαβάσεις κάτι καινούργιο εδώ, μιας και τα έχεις κάθε μέρα όλα στα πόδια σου, παρόλα αυτά αν έχεις τη διάθεση μείνει στην παρέα μας μέχρι το τέλος!
Που λες, το να βρεθώ στην Αθήνα και συγκεκριμένα το να ανέβω στην Ακρόπολη ήταν, κατά κάποιον τρόπο, ένα όνειρο για εμένα. Θα μου πεις τώρα “σίγα το ταξίδι”, και θα έχεις και δίκιο. Ακριβώς όμως επειδή δεν ήταν τίποτα και είναι “δίπλα” η Αθήνα πάντα σκεφτόμουν πως κάποια στιγμή θα πάω και έτσι δεν το έκανα ποτέ. Η τελευταία φορά που βρέθηκα στην Αθήνα ήταν το 2003 ως φαντάρος. Για την ακρίβεια ήμουν στη Σαλαμίνα και κάθε δεύτερο σαββατοκύριακο κατέβαινα στον Πειραιά από όπου έπαιρνα μετά συγκοινωνία και πήγαινα μέχρι το Θησείο, όπου έκανα μια βόλτα και μετά γυρνούσα πίσω.
Κι έτσι που λες, την Τετάρτη 15 Ιανουαρίου πήραμε το Λεωφορείο (δεν το προτείνω σε κανέναν) και πήγαμε Αθήνα. Το μεσημέρι φτάνοντας στο Πεδίον του Άρεως, όπου μας άφησε το Λεωφορείο είχαμε την καταπληκτική ιδέα να ξεκινήσουμε να πάμε με τα πόδια στο Παγκράτι όπου και θα μέναμε. Η πρώτη παρατήρηση που έχω να κάνω είναι πως η Αθήνα δεν είναι Θεσσαλονίκη! Ω ναι! Το κέντρο της Θεσσαλονίκης παραπετιέται από άκρη σ’ άκρη. Η Αθήνα όχι! Μετά κόπων και βασάνων, και αφού συνειδητοποίησα ότι η Αθήνα όχι μόνο δεν περπατιέται αλλά επίσης δεν είναι και επίπεδη (μη γελάς! Σε βλέπω!) φτάσαμε στο Παγκράτι και στο όμορφο σπιτάκι που θα μέναμε. Τακτοποιηθήκαμε, και επειδή είχε πέσει πείνα βγήκαμε για φαγητό. Πρώτη στάση Roots Foods and Culture στα Εξάρχεια. Να σημειώσω πως επειδή μας αρέσει η ταλαιπωρία πήγαμε με τα πόδια! (Γενικά στα ταξίδια μου ποτέ δεν χρησιμοποιώ συγκοινωνία – μου αρέσει να ζω τα μέρη που πάω. Ταλαιπώρια, το ξέρω!). Στο Roots Foods and Culture αυτό που θα σου προτείνω εγώ να δοκιμάσεις είναι ο γύρος σόγιας. Επειδή γενικά θέλαμε κάτι εύκολο και γρήγορο, δεν πήραμε κάτι άλλο. Το μαγαζάκι μικρό, αλλά συμπαθητικό και ο γύρος spicy! Έντονη και πολύ χαρακτηριστική γεύση! Αν σου αρέσουν γενικά τα πικάντικα το προτείνω ανεπιφύλακτα! Εμένα μου άρεσε πολύ! (Φώτο δυστυχώς δεν έβγαλα. Πεινούσα πολύ και το καταβρόχθισα! λολ)
Το βράδυ βρεθήκαμε με τις αγαπημένες μου Κωνσταντίνα και Συλβια και πήγαμε στο Mystic Pizza, το οποίο ήταν και κοντά στο σπίτι μας. Σε πρώτη φάση να πω πως μου άρεσε πολύ ο χώρος. Όμορφος, ζεστός και φιλόξενος. Εκεί δοκίμασα στραπατσάδα από τόφου (καγιανά όπως το λένε στις Αθήνες) – πολύ μου άρεσε! – μανιτάρια σοτέ, ένα ψωμάκι το οποίο ήταν ζύμη πίτσας – υπέροχο! – και μια δροσερή σαλατούλα! Γενικά ότι φάγαμε ήταν πολύ νόστιμο!
Η Πέμπτη ξεκίνησε με μια επίσκεψη στον εθνικό κήπο, και στη συνέχεια πρωινό στο Bamboo Vegan. Εντάξει…Δοκίμασα την λουκανικόπιτα (η τελευταία φορά που έφαγα ήταν το 2007 νομίζω, οπότε η συγκίνηση ήταν μεγάλη!), και σάντουϊτσάκι με παριζάκι – ήταν ΤΕΛΕΙΟ! – και μια υπέροχη ζαμπονοκασερόπιτα! Γενικά ένιωσα πως ότι και να έτρωγα εκεί θα ήταν τέλειο! Από το Bamboo Vegan ξεκινήσαμε με τα πόδια και πήγαμε στο μοναστηράκι και στην πλάκα. Αφού περπατήσαμε μέσα στα πανέμορφα στενά και ανεβήκαμε και στα Αναφιώτικα (μα τι υπέροχη περιοχή!) καταλήξαμε τελικά στην ακρόπολη και στον Παρθενώνα. Η τελευταία φορά που ανέβηκα στον Παρθενώνα ήταν, αν θυμάμαι καλά το 1996 (είπες κάτι;). Ομολογουμένως η διαδρομή για τα προπύλαια και όλος ο περίγυρος του λόφου άλλαξε πάρα πολύ από τότε. Πέρασα περίπου 3 ώρες στο λόφο θέλοντας να αποτυπώσω όσο πιο ξεκάθαρα γινόταν όλες αυτές τις εικόνες. Το θέατρο του Διονύσου, το Ηρώδειο, τα προπύλαια, το Ερέχθειο, ο Παρθενώνας, και η μαγευτική θέα της Αθήνας… Και κάπως έτσι με αρκετή συγκίνηση μπήκε άλλο ένα τικ στη λίστα μου.
Η μέρα συνεχίστηκε, φυσικά, στο υπερσύγχρονο και εντυπωσιακό Μουσείο της Ακρόπολης. Δε θεωρώ πως χρειάζεται να πω πολλά, πέρα από το ότι, όποιος δεν έχει πάει, να πάει χθες και να αφιερώσει λίγο χρόνο ώστε να τα δει όλα με την ησυχία του! Όταν τελειώσαμε και από το μουσείο είχε ήδη περάσει το μεσημέρι και είχε κάνει λίγο πείνα. Οπότε περάσαμε μια βόλτα από τον υπέροχο και ζεστό χώρο του ‘Peas‘. Κοίτα τώρα να δεις… το ‘Peas‘ έχει μια ιδιαιτερότητα. Έχει πέρα από μερικά σταντάκια, μόνο ένα μεγάλο τραπέζι. Και αν θέλεις να κάτσεις, θα καθίσεις μαζί με άτομα τα οποία ενδεχομένως δεν γνωρίζεις. Αλλά αυτό είναι και η μαγεία του! Θα έρθεις λίγο πιο κοντά με ανθρώπους που συναντάς για πρώτη φορά, θα μιλήσετε και θα ανταλλάξετε απόψεις. Δεν ξέρω για εσένα, αλλά εγώ το βρήκα υπέροχο! Εκεί που λες, δοκίμασα τον ζουμερό γύρο από seitan και το μπέργκερ από τζακφρουτ. Και τα δυο πολύ νόστιμα και λαχταριστά! Επίσης αν σε βγάλει ο δρόμο σου θα σου πρότεινα να δοκιμάσεις τα πολύ ωραία ωμοφαγικά γλυκά τους! Θα γλύφεις τα δάχτυλα σου! Μετά το ‘Peas’ επιστροφή στο σπίτι για ξεκούραση!
Το βραδάκι βρεθήκαμε και πάλι με την Κωνσταντίνα και τη Σύλβια και πήγαμε στο Γη, στη Γλυφάδα. Εκεί συναντήσαμε και μια ακόμη αγαπημένη, την Κορίνα. Με πολύ απλά λόγια θα σου πω πως ΠΡΕΠΕΙ να πας! Τα πιάτα πραγματικά δεν υπάρχουν! Σε περίπτωση που δεν το γνωρίζεις το Γη είναι ένα αμιγώς ωμοφαγικό εστιατόριο, και αυτό που χαρακτηρίζει τα πιάτα τους είναι η φρέσκες και καθαρές γεύσεις. Σου προτείνω να δοκιμάσεις τη σούπα με πορτσίνι, τα λαχανικά με το γιαούρτι αμυγδάλου (όνειρο!), το chili con sprouts, και τα noodle! Όλα τα πιάτα είναι ένα κι ένα! Όσο για το χώρο, είναι απλά πανέμορφος. Μεγάλος, άνετος και αρκετά εντυπωσιακός!
Η επόμενη μέρα ξεκίνησε με μια βόλτα στο Θησείο, στο ναό του Ηφαίστου και στη στοά Αττάλου. Λίγο πριν το μεσημεράκι κατευθυνθήκαμε προς τα Εξάρχεια και συγκεκριμένα στο πανέμορφο και υπέροχο καφέ bar ’67’, όπου βρέθηκα με τη λατρεμένη μου Lady Papaya κατά κόσμον Νίκη, όπου τα είπαμε και περάσαμε πραγματικά υπέροχα. Σε περίπτωση που δεν έτυχε να τη γνωρίσεις ποτέ προσωπικά, θα σου πω πως η Νίκη έχει, ίσως, την πιο θετική αύρα που έχω συναντήσει ποτέ μου σε άνθρωπο. Εκεί που λες γνωρίσαμε και την κυρία Αλεξάνδρα, την ιδιοκτήτρια. Ένας γλυκύτατος άνθρωπος, που θα σε περιποιηθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο! Στον πανέμορφο και ζεστό χώρο του ’67’ λοιπόν, θα απολαύσεις υπέροχα βίγκαν ροφήματα όπως καπουτσίνο, και υπέροχες σοκολάτες! Δώσε όμως τώρα λίγη προσοχή! Αν περάσεις από εκεί ΠΡΕΠΕΙ να δοκιμάσεις τα συγκλονιστικά βίγκαν γλυκά της κυρίας Αλεξάνδρας! Η σοκολατόπιτα είναι του θανάτου! Δεν υπάρχει! Όπως επίσης και τα υπέροχα μάφιν με φρούτα του δάσους! Υπέροχα όλα!
Μετά το μεσημέρι πήγαμε στο γνωστό και μη εξαιρετέο ‘Cookoomela Grill’. Ας ξεκινήσουμε λέγοντας πως είχε ουρά! Και όπως πληροφορήθηκα έχει πάντα ούρα και αυτό λέει πολλά! Εκεί θα φας γύρο μανιταριών σε πίτα (σουβλάκι – όπως το λένε στην Αθήνα), σε παραλλαγές! Κάθε παραλλαγή έχει διαφορετική σως και συνοδευτικά μέσα. Επίσης θα σου πρότεινα να δοκιμάσεις και τα υπέροχα κεμπάπ φακής. Πεντανόστιμα!
Εντωμεταξύ το βράδυ είχα τη χαρά να γνωρίσω πολλούς φεϊσμπουκικούς μου φίλους από κοντά, μιας και μαζευτήκαμε στο Lime Bistro. Η, πάντα χαμογελαστή Γεωργία από το ‘Love is Vegan’, ο Θεόφιλος, η Ελεάνα από το ‘Wonderful Living’, η Χριστίνα του ‘Εκ των Έσω’, η Μαρία, η Σύλβια, η Νατάσσα, ο Άρης (που ούτως ή άλλως τον συναντώ Θεσσαλονίκη), και ο Ζαννής του AlternATE (ο οποίος πρόσφατα ξεκίνησε και το δικό του blog (ΕΔΩ)!
Για το Lime Bistro δεν χρειάζεται να σου πω πολλά! Τα ξέρεις… Η μια ιδιοκτήτρια και σεφ (η Ντέμυ) είναι στο Master Chef και ετοιμάζετε να καταπλήξει τα πλήθη! Ο χώρος όμορφος και μίνιμαλ. Το φαγητό λαχταριστό και πολυεπίπεδο στις γεύσεις του! Θα σου πρότεινα να δοκιμάσεις την εξαιρετική βίγκαν καρμπονάρα, το γύρο μανιταριών, τις ψητές πατάτες με τη τσένταρ σως, και τα νατσος! Η βραδιά συνεχίστηκε στο Shamone με χορό και σόου από την Γεωργία! Υπάρχουν και ντοκουμέντα στο FB! Να πω βέβαια πως είχα να βγω βράδυ πολλά χρόνια. Ναι ναι…είμαι από αυτούς του ξενέρωτους που η έξοδος τους περιορίζεται σε φαγητό και άντε στο τσακίρ κέφι και κανένα σινεμά! (όπως κατάλαβες πέφτω για ύπνο από τις 10:30!).
Κάπως έτσι έφτασε το Σάββατο και η ημέρα της επιστροφής. Τελευταία βόλτα στο μοναστηράκι ώστε να αγοράσω ένα μαγνητάκι για το ψυγείο (επιβάλλεται σε κάθε ταξίδι!) και φυσικά φαγητό στο ‘Vegan Beat‘. Μα τι όμορφο μαγαζάκι ήταν αυτό;! Μικρό, ζεστό, φιλόξενο και χουχουλιάρικο! Να δοκιμάσεις τα υπέροχα μπέργκερ του! Εγώ αγάπησα αυτό με το μπιφτέκι παντζαριού! Η μερίδες ικανοποιητικές και οι τιμές πολύ καλές και προσιτές.
Και αφού φάγαμε για ακόμη μια φορά τον αγλέορα πήραμε τα πόδια μας για να πάμε στο Πεδίων του Άρεως για το ταξίδι της επιστροφής! Φυσικά στη διαδρομή έπρεπε να κάνουμε μια ακόμη στάση στο Bamboo Vegan για να πάρουμε κάτι για το δρόμο. Πήρα ξανά το αγαπημένο μου σαντουιτσάκι με παριζάκι, και ο σεφ της καρδιάς μας – Γιώργος – είχε την ευγένεια να μου βάλει και ένα γλυκάκι στη σακούλα δώρο! Να μην στα πολυλογώ το γλυκό ενώ το λιγουρευόμουν αρκετές ώρες το έφαγα όταν κάναμε στάση με το λεωφορείο στη λούτσα. Ήταν μωσαϊκό και ήταν μια έκρηξη γεύσης στο στόμα (δακρύζω και μόνο που το θυμάμαι). Ήταν με διαφορά το ωραιότερο μωσαϊκό που έχω φάει ποτέ μου, και σίγουρα από τα πιο νόστιμα (με όλη τη σημασία της λέξης) γλυκά που έχω φάει ποτέ μου!
Μετά από όλο αυτό το κατεβατό ελπίζω να είσαι ακόμα στην παρέα μας και να μην την έχεις κάνει με ελαφρά! 3 μέρες στην Αθήνα λοιπόν… Ναι έφαγα πολύ, έφαγα καλά, περπάτησα πολύ (γύρισα χωρίς τα πόδια μου), είδα πολλά… αλλά αυτό που θα μου μείνει τελικά από αυτό το ταξιδάκι είναι οι άνθρωποι που συνάντησα, τα χαμόγελα που είδα και η οικειότητα που ένιωσα. Τους περισσότερους δεν τους είχα συναντήσει ποτέ μου, είτε είχαμε βρεθεί μια φορά για 5 λεπτά, παρόλα αυτά ένιωσα λες και γνωριζόμασταν χρόνια και αυτό θα κρατήσω.
Μέχρι την επόμενη φορά…
